6 czerwca, 2025
Za nami dwugodzinna wyprawa do Indonezji na wyspę Siberut u brzegów Sumatry do plemienia Mentawai. Zabrał nas na nią Marcin Garbuk, wrocławianin, z zawodu geodeta, z zamiłowania podróżnik i fotograf.
Opowiadał o swoim życiu w dżungli z Mentawajami. To świat, w którym nie rejestruje się urzędowo urodzin dziecka, a swoistym dowodem tożsamości i historią życia człowieka są tatuaże na jego ciele, coraz liczniejsze z upływem lat. Robione bardzo bolesnymi metodami i oczywiście bez zachowania sterylności.
Najczęstsza rozrywka to palenie papierosów (nawet po kilka paczek dziennie), a monotonne w smaku potrawy (sago) urozmaica się na przykład robakami z posmakiem kokosa.
Hoduje się świnie czy kury, ale nie tyle na jedzenie, ile jako najpopularniejszy środek płatniczy. Jednymi z najważniejszych ludzi w wiosce są szamani, a życie codzienne ułatwiają nieco wybrane zdobycze cywilizacji, jak jedna piła łańcuchowa na całą wioskę, albo panel fotowoltaiczny.
I wreszcie jest to miejsce, gdzie żyje się w zgodzie z naturą, a jednym z najbardziej czczonych jej elementów są drzewa. Zapewniają one mieszkanie, podstawowe jedzenie, czy elementy ubioru, pomagają leczyć, ale i zadawać śmierć. Ludzie widują duchy swoich zmarłych przodków i nie czują upływu czasu. "Mam lat więcej niż 50, a mniej niż 70. Po co mi wiedzieć więcej?" - stwierdził w rozmowie z Marcinem, jeden z mężczyzn, zapytany o wiek.
I może warto szacunek do natury i stoickie przyjmowanie upływu czasu, zaadaptować do naszego stylu życia.
Spotkanie zorganizowane we współpracy ze Stowarzyszenie Twórcze Horyzonty.
